In mijn vak kom ik in aanraking met mensen die zich kwetsbaar durven op te stellen. Die kwetsbaarheid is zo puur, krachtig en uniek wat de mens zo mooi maakt. Ik ben dan ook elke keer benieuwd naar wat een nieuwe ontmoeting mij brengt. Het is voor mij een cadeautje wanneer ik samen met die ander even deel mag nemen in zijn of haar beleving.
Sigmund Freud (1856-1939) is de grondlegger van de psychoanalyse en bedacht een model bestaande uit drie delen. Deze drie, Id, Ego en Superego samen bepalen onze gedachten en gedrag. Het id is je instinct, gericht op overleven. Dit deel is impulsief en onbewust en reageert direct op basisdriften. “Het moet nu gebeuren” net zoals je trek krijgt in een broodje, bevredigt het je hongergevoel. Het Ego zou je je bewuste kunnen noemen waarmee je intellect laat werken. Alles willen beredeneren hoe de processen in elkaar steken. Het controleert en is rationeel. In de maatschappij zouden we hier niet meer zonder kunnen, want alles is immers tegenwoordig gebaseerd op techniek en organisatie. Bij autopech zijn de meesten wel blij met een automonteur, althans ik wel:).
Het Ego staat in contact met de Id, Superego en de omgeving en staat daarmee altijd onder druk om de juiste balans te vinden. Het Superego is ons geweten. Deze speelt een rol in het verlangen hoe je je tegenover een ander gedraagt en wat dicht bij je eigen normen en waarden past.
Om een goede balans te vinden beschikt het Ego over een aantal afweermechanismen waar we als mens heel veel in kunnen ontwikkelen. Een paar voorbeelden zijn ontkenning, verdringing, anticiperen of humor. Wanneer we in het systeem van afweermechanismen doorslaan door bepaalde diepgewortelde negatieve overtuigingen, zal ons brein ervoor kunnen zorgen dat we ons ongelukkig gaan voelen. Als je dan zegt dat je niet creatief bent, is dus absoluut niet waar, want gedachten zijn heel creatief. Ook jouw gedachten.
Zo hebben mijn gedachten ook ervaren dat het leven voor mij geen zin had. Wat doet het ertoe of ik er wel of niet ben?
Ook al is die gedachtewereld soms niet rooskleurig, besef dat de innerlijke wereld beheerst wordt door het ik. Vandaag las ik een stukje van Hebert Spencer, waarin hij zei:
“Niets is zekerder temidden van alle mysteriën dan dat we altijd in de aanwezigheid zijn van een oneindige en eeuwige energie van waaruit alle dingen tot stand komen.”
Met daarbij de uitleg dat het eigenlijk helemaal geen nieuwe ontdekking was, want de bijbel zegt precies hetzelfde “Weet gij dan niet dat gij de tempel zijt van de levende God?” en of je nu wel of niet gelooft het kan een prachtige ontdekking zijn om op zoek te gaan naar je eigen binnenwereld. Je zult verstelt staan hoeveel geluk je daar vindt. Mijn verhaal in deze blog begon ik met het kwetsbaar durven opstellen en daar vond ik een sneeuwvlok als een mooi metafoor. Niets is zo kwetsbaar als een sneeuwvlok in de zon.
Een warme groet,
Wilma