Wat twintig jaar geleden indruk op me maakte was de drukte op perrons, mensen die je links en rechts voorbij renden, vol gepropte treinen, het nieuws met de ene filemelding naar de andere, gebouwen op kleine vierkante meter hoger en hoger etc. etc.. Ik kwam van het platteland, verhuisde naar de stad en ik deed mee in de maatschappij.
Een paar weken terug wisten we niet wat de nieuwe maatregelen rondom het Coronavirus voor ons zou betekenen. Vaak het tegenovergestelde wat we gewend waren. Ik woon niet meer in het westen, maar ook bij mij is het straatbeeld leger. De wegen zijn rustiger en de lucht ervaar ik helderde.
Kunnen we dit moment even vasthouden? RUST, KALMTE, minder prikkels uit de omgeving, even bijkomen, ook al heb je in je werk topdrukte ervaren. Maar ook voor degene die hun werk verliezen, hun inkomen zien minderen zal de rust en kalmte tot iets brengen. Ook al zal dat misschien op dit moment uitzichtloos lijken of onwerkelijk aanvoelen. Vertrouw erop dat ook dat voorbijgaat. Ervaar het en onderga het.
Kunnen we hetgeen wat er om ons heen gebeurt tot ons laten indringen? Hoe vind jij je balans?
Comments